In mijn jeugdjaren woonde Henny een paar deuren verder aan de Bemmelse Papenstraat. De Knorthjes hadden een bongerd, een stukske land en druivenkassen. Wij (de Papenstraatse jeugd) waren graag bij de familie Knorth. Bij de familie Knorth mocht werkelijk alles en we konden daar heerlijk ravotten. Van Henny met zijn broers en zus kregen we een opleiding kattenkwaad uithalen, maar dat wel binnen de grenzen. Henny was voor ons de held van de familie. Hij was de linksbuiten van het legendarische Bemmelse kampioenselftal van 1959. Snel, met een dodelijk schot en hij was voor de duvel niet bang. Naast het voetbal kon Henny goed vooruit op de gladde ijzers. Hij was ook de schrik van Bemmel als hij met zijn Triumph oerend hard door het dorp scheurde. Rondom huis liep Henny er dikwijls bij als een Tarzan-figuur. En deze Tarzan ontmoette ook zijn Jane, ging trouwen en verdween uit de straat. Gelukkig bleef hij wel in Bemmel wonen en we bleven elkaar regelmatig ontmoeten. We hadden altijd wel tied veur een Bemmels proatje en dan was het ouwe-jongens-krentebrood. Henny was recht voor de raap, soms een bietje ommundig, maar de vrolijkheid voerde meestal de boventoon.
Dit is tot het laatst toe zo gebleven.
Henny Knorth, mooie herinneringen en een mooi mins is heengegaan. 🙏
Willy Bongers